داو جونز در مقابل S&P 500 در مقابل نزدک: تفاوت آنها چیست؟

۲۰۲۴.۰۴.۱۸ ۲۰۲۴.۰۴.۱۸ داو جونز در مقابل S&P 500 در مقابل نزدک: تفاوت آنها چیست؟

آرتم ششکوف (Artem Shashkov)https://www.litefinance.org/fa/blog/authors/artem-shashkov/

داو جونز (Dow Jones)، نزدک (NASDAQ Composite)، و S&P 500 سه شاخص بزرگ ایالات متحده آمریکا می باشند. تفاوت اصلی آنها در ترکیب اوراق بهادار است. 

شاخص نزدک شامل بیش از 50 درصد از سهام شرکت های معتبر فعال در حوزه تکنولوژی های پیشرفته می باشد. S&P 500 شامل سهام 505 شرکت آمریکایی است که درمیان دیگر شرکت ها، از بیشترین نقدینگی برخوردارند. شاخص داو جونز نیز بر اساس سهام 30 شرکت بزرگ آمریکایی تشکیل شده است. 

در این مقاله به بررسی تفاوت ها و تاثیر آنها بر روی میزان جذابیت سرمایه گذاری در این شاخص ها خواهیم پرداخت. 

داو، نزدک و S&P 500 چیست؟

هر شاخص ضریبی است که بر اساس سهام تشکیل دهنده آن محاسبه می شود. هر شاخص سهام نوعی "بارومتر" برای یک بخش یا کل اقتصاد یک کشور می باشد. به عنوان مثال، شاخص نزدک نشان دهنده وضعیت بخش فناوری های پیشرفته است، داو جونز نشان دهنده عملکرد شرکت ها و کسب و کار های بزرگ است، و S&P 500 نشان دهنده وضعیت سلامت اقتصادی آمریکا است. 

از جمله از تفاوت های این شاخص ها، می توان به تفاوت فرمول های محاسباتی آنها اشاره کرد. S&P 500 و نزدک (NASDAQ composite)، شاخص های مبتنی بر میانگین وزنی ارزش بازار سهام هستند، و در محاسبات خود ارزش بازار (مارکت کپ) را در نظر می گیرند: هرچه یک شرکت از اوراق بهادار بیشتری برخوردار باشد، تاثیر بیشتری بر روی شاخص خواهد گذاشت. شاخص داو جونز مبتنی بر میانگین وزنی قیمت می باشد، محاسبات آن تنها بر اساس قیمت سهام انجام می شوند.

شرح کامل شاخص داو جونز 

از شاخص داو جونز (Dow Jones) به عنوان یک شاخص "صنعتی" یاد می شود در حالی که امروزه این نام فقط نوعی ادای احترام به گذشته است. در زمان تشکیل این شاخص، قدرتمند ترین بخش اقتصاد آمریکا مربوط به حوزه صنعت این کشور بود که بخش عمده ای از شاخص را تشکیل می داد. امروزه وضعیت کلی اقتصاد ایالات متحده بیشترین تأثیر را بر قیمت های آن دارد.

البته عوامل مهم اقتصادی خارجی و روابط با دیگر کشور ها نیز بر ارزش شاخص تاثیر گذار هستند، بطور مثال، وجود یا عدم وجود پروژه های بین المللی جدید. عواملی همچون بهره وری بالای نیروی کار و تورم پایین باعث رشد شاخص داو جونز می شوند. جالب توجه است که این شاخص اغلب در بحبوحه تضعیف دلار آمریکا تقویت می شود. میانگین صنعتی (شاخص) داوجونز در بورس اوراق بهادار نیویورک و بورس NASDAQ فهرست شده است.

اصلی ترین عیب شاخص صنعتی داوجونز این است که در محاسبات خود از قیمت سهم ها استفاده کرده است. بنابراین، اگر یک شرکت از میزان سرمایه (ارزش) کمتری برخوردار باشد اما سهام گرانتری داشته باشد، تاثیر بیشتری نسبت به شرکت های بزرگتر با سهام ارزان تر خواهد داشت.

شرح کامل شاخص نزدک 

شاخص نزدک (NASDAQ Composite) متشکل از سهام شرکت هایی است که در بازار بورس نزدک معامله می شوند. این شاخص شامل بیش از 2000 شرکت امریکایی و بین المللی است که بیش از نیمی از آنها در حوزه تکنولوژی فعالیت می کنند. 

این شاخص شامل سهام یا مشتقات معمولی مانند دریافتی های سپرده گذاری آمریکایی و صندوق های املاک و مستغلات است. سهام ممتاز، ضمانت ‌نامه‌ها، ETF و وجوه پایان بسته نمی‌توانند شامل شوند.

10 شرکتی که بیشترین تاثیر را در شاخص نزدک دارند عبارتند از:

• Apple;
• Microsoft;
• Amazon;
• Facebook;
• Alphabet Class C;
• Tesla;
• Alphabet Class A;
• NVIDIA;
• PayPal;
• Intel.

پس از سال 2000، شاخص NASDAQ در مقابل Dow در مقابل S&P 500 سریعترین رشد را تجربه کرد. از زمان حباب دات کام در سال 2003 تا 2004، بازدهی سالانه نزدک 50 درصد بیش تر از شاخص های S&P 500 و داو جونز بوده است. 

شرح کامل شاخص S&P 500

S&P 500 در سال 1957 توسط Standard & Poor's (توسعه یافته در شرکت Standard Statistics) ساخته شد. این شاخص متشکل از 505 سهم از 500 شرکتی می باشد که شرایط زیر را براورده می کنند: 

• حداقل ارزش (حداقل میزان سرمایه)؛
• حداقل حجم معامله در ماه؛
• سود سال پیش.

براورده نشدن حتی یکی از این موارد به معنای حذف از شاخص است. هر سه ماه یکبار، یک تعادل مجدد به وجود می آید و شرکت های ضعیف با شرکت های جدید و قوی تر جایگزین می شوند.

این اشتباه است که بگوییم بزرگترین شرکت های آمریکایی در این شاخص گنجانده شده اند. برخی از شرکت ها مالکیت خصوصی دارند و یا از نقدینگی بالایی برخوردار نیستند. 

همانند نزدک، شاخص S&P 500 نیز یک شاخص میانگین وزنی ارزش است. سهام شرکت های موجود در S&P 500 در بازار بورس نیویورک (NYSE) و بازار بورس نزدک (NASDAQ stock exchanges) معامله می شوند. خود این شاخص در روز های کاری هفته و در طول دوره معاملاتی بازار آمریکا، معامله می شود.

تفاوت داو جونز، نزدک و S&P 500 در چیست؟

هر شاخص از نماد های معاملاتی مختلفی برخوردار است که محاسبات شاخص بر پایه آنها انجام می شود. این نماد های مالی معمولا اوراق بهادار یک بخش خاص اقتصادی یا بازیگران بزرگ جهانی هستند. در مورد اول، تغییرات قیمت شاخص نشان دهنده وضعیت محلی در صنعت است. مورد دوم نشان دهنده وضعیت کلی اقتصاد آمریکا می باشد. هرچه یک شاخص از اوراق بهادار بیشتری برخوردار باشد، از دقت بالاتری برخوردار خواهد بود. 

به طور کلی، داو جونز در برابر نزدک در برابر S&P را می توان به تقابل کسب و کار های بزرگ در برابر تکنولوژی های پیشرفته در برابر وضعیت کلی اقتصاد، تعبیر کرد. 

اندازه

نزدک دارای بیش از 2000 سهم است، S&P 500 از 505 سهم برخوردار بوده و داو جونز دارای 30 سهم می باشد. علیرغم تفاوت در اندازه، اشکال اصلی آنها وابستگی شدید به شرکت های بزرگ است. 

محاسبات شاخص نزدک در برابر داوجونز بر اساس ارزش (میزان سرمایه) شرکت ها انجام می شود، بنابراین سهام شرکت های بزرگ از تاثیر بیشتری برخوردار است. در مجموع 100 کسب و کار بزرگ، 90 درصد ارزش این شاخص را تشکیل می دهند. این شرایط برای S&P 500 نیز صادق است، 10 شرکت اول نزدک نیز بیشترین تاثیر را بر این شاخص دارند. 

از نظر تئوری داو جونز با 30 شرکت خود، کمترین تنوع را در بین سه شاخص سهام دارد. در عمل می توان گفت، با اینکه نزدک و S&P 500 از شرکت های بیشتری برخوردارند اما از نظر تنوع تفاوت چندانی با داو جونز ندارند. این امر به این دلیل اتفاق افتاده است که اکثر شرکت های موجود در شاخص ها کمترین تأثیر را بر قیمت های خود دارند.

در زمینه معاملات روزانه، داوجونز بی ثبات ترین است، در این شاخص در مقایسه با S&P 500 و NASDAQ، حد ضرر بزرگتر خواهد بود. زمانی که اقتصاد در حال رشد است، نزدک بیشترین پتانسیل را برای افزایش دارد، بنابراین در سوئینگ تریدینگ می تواند حد سود های بزرگی نیز داشته باشد. 

تنوع در حوزه های مختلف

شاخص نزدک شامل 52 درصد از سهام شرکت های بخش فناوری و 16 درصد سهام مصرف کننده است. نزدک، یک شاخص مبتنی بر گسترده (broad based index) است و تنوع صنعت در این شاخص، حداقل است. S&P 500 از تنوع بالاتری برخوردار است: حوزه IT – 27%، حوزه بهداشت و درمان – 15%، کالاهای با دوام و ارتباطات – هرکدام 11 درصد. بنابراین، توزیع S&P 500 در مقابل NASDAQ یکنواخت تر است: 64 درصد برای 4 بخش در مقابل 66 درصد برای 2 بخش.

بنابراین، S&P 500 در زمان آشفتگی در هر یک از بخش ها، با ثبات تر از نزدک خواهد بود. اما در زمان جهش های اقتصادی، از سرعت پایین تری برخوردار خواهد بود.

میانگین صنعتی داو جونز بیشترین تنوع را در حوزه صنعت دارد. حداکثر سهم بخش صنعت 21 درصد می باشد، پس از آن خدمات مالی - با 18 درصد، خدمات مصرف کننده - با 17 درصد و بهداشت و درمان - با 15 درصد در رتبه های بعدی قرار دارند.

توزیع کل داو جونز در برابر S&P 500، 71 درصد برای 5 بخش در مقابل 64 درصد برای 4 بخش می باشد. بنابراین، واکنش داو جونز به رونق یا سقوط یکی از صنایع، کم خواهد بود. 

معیار انتخاب شرکت ها

تمام شرکت های عضو S&P 500 باید از شرایط زیر برخوردار باشند: 

• ارزش بازار (میزان سرمایه) باید بیشتر از 6 میلیارد دلار باشد؛
• حجم معاملاتی ماهانه شرکت در بورس باید بالای 250000 سهم باشد؛
• سود سال پیش؛
• درصد سهام در گردش عمومی باید بیشتر از 50% باشد.

S&P در برابر داو، بیشتر به معیارهای کمی (مقداری) وابسته است. به ویژه، داو الزامی برای حداقل حجم سهام معامله شده ندارد.

حداقل الزامات برای عضویت عبارتند از:

• شهرت تجاری قابل اطمینان؛
• فعالیت سرمایه گذاران در رابطه با شرکت؛
• داشتن دفتر مرکزی در ایالات متحده آمریکا.

شرکت های موجود در داو جونز، از میان شرکت های S&P 500 انتخاب می شوند. در نتیجه ارزش کلی آنها در بازار نمی تواند کمتر از 6 میلیارد دلار باشد. تصمیم نهایی عضویت سهم در شاخص، توسط کمیته ویژه 5 نفره اتخاذ می شود. 

برای عضویت در شاخص نزدک، یک اوراق بهادار باید در بورس نزدک معامله شود. البته موارد استثنائی نیز وجود دارند که شامل سهام ممتاز (preferred shares)، صندوق ‌های سرمایه‌گذاری با شاخص قابل معامله در بورس (ETF) و مشتقات است.

یانگین صنعتی داو جونز، نزدک و S&P 500: مقایسه روند های قیمتی

عملکرد این سه شاخص بزرگ سهام تا حد زیادی بستگی به شرکت های بزرگ (همانند، اپل، اینتل، مایکروسافت و غیره) موجود در آنها دارد. در نتیجه، این سه شاخص بزرگ تقریبا به طور همزمان افزایش یا کاهش می یابند. نمودارها منعکس کننده روند عملکرد بازار سهام برای دوره زمانی 2018 تا نیمه دوم سال 2022 هستند.

داو جونز: 

نزدک:

S&P 500:

به نظر من، عملکرد بازار سهام و روند های قیمتی شاخص ها بسیار مشابه یکدیگرند. به طور مثال، کاهش شدید قیمت در اوایل سال 2020 به دلیل شیوع کرونا آغاز می‌شود. سپس قیمت تا اوایل سال 2022، یک رشد سریع را تجربه می کند. در نیمه دوم 2022، هر سه شاخص به دلیل وجود تنش های سیاسی در جهان، نزولی شده اند. 

بیایید ببینیم که هر شاخص در 2020 چقدر از ارزش خود را از دست داده است: 

• داو جونز از 29595 تا 19000 کاهش یافته است که چیزی حدود 36 درصد می باشد؛ 
• نزدک از 9800 تا 6900 کاهش یافته که برابر است با 30 درصد کاهش؛
• S&P 500 از 3400 تا 2300 کاهش یافته که برابر است با 33 درصد کاهش.

این سقوط به دلیل شیوع ویروس COVID-19 و تاثیر آن بر صنعت اتفاق افتاده است. از آن جایی که داو جونز تا حد زیادی به چند شرکت بزرگی که گران ترین سهام را دارند بستگی دارد، بیشترین سقوط را تجربه کرده است. در S&P 500 در برابر داوجونز، نفوذ شرکت های بزرگ با چند صد شرکت کوچکتر خنثی می شود. بنابراین، سقوط آن از سرعت کمتری برخوردار است. نزدک، که بیشترین تنوع را از نظر تعداد شرکت دارا می باشد، بیشترین مقاومت را در برابر سقوط نشان داده است. 

در مرحله بعد بیایید نگاهی به رشد شاخص ها تا سقف سال 2022 داشته باشیم:

• داو جونز یک افزایش 90 درصدی از 19000 تا 36200 تجربه کرده است؛
• نزدک یک رشد 133 درصدی از 6900 تا 16100 داشته است؛ 
• S&P 500 یک رشد 108 درصدی از 2300 تا 4800 داشته است.

همانطور که انتظار می‌رفت، میانگین صنعتی داوجونز کمتر از همه افزایش یافت، زیرا رشد نمایی برای شاخص بلو چیپ معمولا در گذشته است. S&P 500 در جایگاه دوم قرار دارد، که وابستگی کمتری به شرکت های بزرگ داشته و توسط شرکت های جوان و جاه طلب متنوع شده است. جایگاه نخست نیز متعلق به نزدک است، چرا که شرکت های آن معمولا در حوزه کسب و کار های اینترنتی فعال هستند و در دوران همه گیری اسیب چندانی ندیدند. همین امر باعث شد که نزدک در برابر داو جونز، 50 درصد بیشتر بازدهی داشته باشد.

نزدک در برابر داو در برابر S&P 500: سرمایه گذاری در کدام بهتر است؟ 

کدام شاخص برای سرمایه گذاران و معامله گران مناسب تر است؟ پرسیدن این سوال همانند آن است که از یک ورزشکار بپرسیم "بهترین ورزش برای یک ورزشکار چیست؟"

داوجونز برای سرمایه گذارانی مناسب است که از استراتژی های محافظ کارانه استفاده می کنند. یکی از مزایای DJIA گرایش آن به شرکت های سودآور و مقاومت آن در برابر بحران های اقتصادی است. 

سرمایه گذاری در نزدک شامل ریسک نسبتا بالا و پتانسیل سود دهی بالا می باشد چرا که بیش از 50 درصد شرکت های آن در یک حوزه فعالیت می کنند. این مورد می تواند هم مزیت و هم عیب محسوب شود. در حال حاضر، فناوری های پیشرفته از نظر سرعت توسعه، شبیه به بازار ارزهای دیجیتال هستند، بنابراین رشد هندسی NASDAQ Composite همچنان امکان پذیر است. این شاخص بیشتر برای سرمایه گذاران یا معامله گران ریسک پذیر مناسب است که می خواهند در بازار سهام معامله کنند. 

S&P 500 یکی از متنوع ترین و معمول ترین گزینه های شما است. در دوران رشد جهانی کل بازار سهام، سرمایه گذاران و معامله گران جذب شرکت هایی می شوند که کمترین قیمت سهم و به نسبت، کمترین ارزش را در شاخص دارند. با این حال، همین سرمایه گذاران ممکن است با فروش چنین دارایی هایی برای خرید بلو چیپ های داو جونز، کاهش شاخص را تسریع بخشند.

با سرمایه گذاری در S&P 500 به سهام شرکت های بزرگ دسترسی پیدا کنید

البته در اینجا منظور مشتقات شاخص است. S&P 500 به تنهایی چیزی بیشتر از یک شاخص (یا اندیکاتور) نیست.

بازدهی سالانه این شاخص به طور میانگین 9.7 درصد می باشد (با احتساب سود سهام). در هنگام انتخاب یک نماد مالی همیشه باید این مورد را بررسی کنید. 

سه گزینه برای سرمایه گذاری در شاخص سهام S&P 500 وجود دارد

• ETF ها. همان اوراق بهادار قابل خرید و فروش هستند. ETF سهمی در سبد اوراق بهادار است که توسط صندوق های سرمایه گذاری تهیه می شود. این سبد، متشکل از سهام شرکت های شاخص مورد نظر است که در محاسبات آن از همان نسبت های شاخص استفاده می شود. معروف ترین ETF های S&P 500 عبارتند از: Invesco (با نماد: #QQQ)، SPDR (با نماد: #SPY). ETF ها کمترین کارمزد را دارند، یعنی حدود 0.8 درصد در سال. بعضی از ETF ها به سرمایه گذاران خود سود سهام پرداخت می کنند؛ 

نمودار پنج ساله #QQQ:

نمودار پنج ساله #SPY:

• صندوق های سرمایه گذاری مشترک. سرمایه گذار یک واحد در سبد سرمایه گذاری صندوق (سهام) خریداری می کند. در این روش ترکیب اوراق بهادار همانند S&P می باشد اما ممکن است نسبت آنها متفاوت باشد. مدیر صندوق می تواند به صلاح دید خود تعداد هر سهمی را اضافه کند یا کاهش دهد. مجموع کارمزد های این روش نسبت به ETF ها بیشتر است، چراکه در این روش شما باید مبلغی به عنوان کمیسیون مدیر پرداخت کنید. میانگین ارزش تا 3 درصد در سال است. معروف ترین صندوق سرمایه گذاری، شرکت Fidelity (با نماد #FXAIX) می باشد.

نمودار قیمتی #FXAIX:

• خرید مستقل سهم هایی که از شاخص مورد نظر تشکیل می شوند. این روش نیازمند سرمایه نسبتا بالا است. شاخص S&P 500 به طور منظم متعادل می شود؛ یعنی سهام شرکت هایی که موفقیت کمتری دارند با شرکت های جدیدی که موفقیت های بیشتری دارند جایگزین می شود. در این روش شما هم باید همین کار را در سبد سرمایه گذاری خود انجام دهید. 

در مورد ETF ها و صندوق های سرمایه گذاری، می توانید به راحتی متوجه شوید که کدام سهم ها و به چه نسبتی در سبد سرمایه گذاری قرار می گیرند.

با سرمایه گذاری در هر سه شاخص یک سبد بلو چیپ درست کنید

به نظر من، سرمایه گذاری همزمان در داو جونز، S&P 500 و نزدک منطقی نیست. شرکت هایی هستند که در لیست هر سه شاخص وجود دارند. و همین شرکت ها هستند که بیشترین تاثیر را بر شاخص ها دارند. با چنین شرایطی شما نمی توانید تنوع چندان زیادی به سبد سرمایه گذاری خود ببخشید. به عبارت دیگر چنین سرمایه گذاری مشابه سرمایه گذاری در همان شرکت های بزرگ به میزان سه برابر خواهد بود.

تنها موردی که میتوان چنین کاری را توجیه کرد زمانی است که شما در حال یادگیری سرمایه گذاری هستید. برای مثال، فردی که در حال آموزش است می تواند در ETF نزدک، یک صندوق سرمایه گذاری S&P 500 و خرید مستقل سهم های شاخص داو جونز، سرمایه گذاری کند. فرد با این کار میتواند اطلاعات بیشتری در مورد روش های سرمایه گذاری یاد گرفته و با شاخص ها بیشتر آشنا شود. از انجایی که بازار سهام و بلوچیپ به نرمی بالا و پایین می شود، ریسک فرد پایین خواهد بود. 

سبد خود را با سهام شرکت های کوچک و بزرگ تنوع ببخشید

شرکت های کوچک به دلیل سرمایه اندک و قیمت پایین سهام، تاثیر زیادی بر روی شاخص ها ندارند. بنابراین، اگر قبلا در داو جونز، S&P 500 یا نزدک سرمایه‌گذاری کرده باشید، می توانید با سرمایه‌گذاری در سهام شرکت های کوچک، در سبد معاملاتی خود تنوع ایجاد کنید.

سهام شرکت های کوچک نوسانات بیشتری را نسبت به سهام شرکت های بزرگ تجربه می کنند. در زمان رشد اقتصادی، آنها سریع تر از بازار رشد می کنند. البته این سهم ها در دوران رکود نیز به سذعت سقوط می کنند. علاوه بر این، احتمال بقا و مقاومت در برابر بحران، در کسب و کارهای کوچک و متوسط کمتر از شرکت های بزرگ است. پس سرمایه گذاری در چنین شرکت هایی می تواند ریسک نسبتا بالایی به همراه داشته باشد. 

شرکت های کوچک در یک شاخص جداگانه دسته بندی شده اند، نام این شاخص Russel 2000 است. 

نمودار قیمتی Russel 2000:

به نظر من در مرحله اولیه بهتر است سرمایه گذاری روی این شاخص را امتحان کنید. Russel 2000 نیز همانند دیگر شاخص های بازار به طور مداوم متعادل (یعنی شرکت های ضعیف تر با شرکت های قوی تر جایگزین می شوند) می شود. بنابراین هیچ خطری سرمایه گذاری شما در شاخص را تهدید نمی کند چراکه شرکت های ضعیف یا شرکت هایی که در حال ورشکستگی هستند، جایگزین می شوند. 

Russel 2000 نیز دارای صندوق قابل معامله (ETF) است:

• iShares Russell 2000 ETF (نماد - #IWM)
• Vanguard Russell 2000 ETF (نماد - #VTWO)

نمودار قیمتی #IWM:

نمودار قیمتی #VTWO:

البته چندین صندوق سرمایه گذاری مشترک نیز برای شاخص Russell 2000 وجود دارند که عبارتند از، Vanguard Russell 2000 Index Fund (نماد - #VRTIX): 

در یک دوره 20 ساله، راسل 2000 توانسته عملکرد بهتری (حدودا 0.5 درصد) نسبت به S&P 500 داشته باشد. اما درودان (افت قیمت) های آن به دلیل نوسانات بالای سهام شرکت های کوچک، کمی عمیق تر هستند. 

جمعبندی

سرمایه گذاری در شاخص های بزرگ و معروف سهام، ریسک کمتری نسبت به بازار های سهام، فلزات، و ارز ها دارد. سهامی که شاخص را تشکیل می دهند یکدیگر را متعادل می کنند. بنابراین، حرکت های صعودی و نزولی شاخص نرم تر خواهند بود. شرکت های بزرگی که سهام آنها نقش اصلی را در شاخص بازی می کنند، تغییرات ناگهانی قیمتی ندارند. پس شما به سختی از سرمایه گذاری در یک شاخص سهام مشهور، سود یا ضرر بزرگ به دست خواهید آورد.

توصیه من این است که یک شاخص را انتخاب کنید، داو یا نزدک یا اس اند پی 500. نرم ترین روند های حرکتی متعلق به S&P 500 هستند، با ثبات ترین روند ها در داو جونز شکل می گیرند و پر نوسان ترین حرکات قیمتی در شاخص نزدک تشکیل می شوند. بهتر است که در ETF ها سرمایه گذاری کنید. آنها از کارمزد پایین تری برخورداراند، حق انتخاب بیشتری در سهام ارائه می دهند و برخی حتی سود سهام نیز پرداخت می کنند.

برای متنوع سازی سرمایه گذاری در شاخص، شما می توانید از سهام شرکت هایی استفاده کنید که در شاخص مورد نظر قرار ندارند. شما همچنین می توانید در دارایی های مالی که به شاخص ارتباطی ندارند سرمایه گذاری کنید (مثل، رمز ارز ها، کالا، و غیره).