چگونه در شاخص S&P 500 سرمایه گذاری کنیم؟ - بهترین راهبردها

۲۰۲۴.۰۴.۱۸ ۲۰۲۴.۰۴.۱۸ چگونه در شاخص S&P 500 سرمایه گذاری کنیم؟ - بهترین راهبردها

آرتم ششکوف (Artem Shashkov)https://www.litefinance.org/fa/blog/authors/artem-shashkov/

شاخص فراگیر سهام S&P 500 نشان دهنده ی وضعیت کسب و کارهای آمریکایی با در نظر گرفتن نرخ فعلی تبدیل دلار آمریکا در بانک ها است. نشان اختصاری شاخص نامبرده SPX است. 

شاخص فراگیر نامبرده شامل 505 مورد از ارزشمندترین شرکت های آمریکایی است که سهام های آنان به شکل عمومی در بازار بورس معامله می شوند. این لیست با دقت از فیلتر عبور کرده و به شکل مداوم به روزرسانی شده است، پس حرکت شاخص از حرکت ابزارهای معاملاتی "خالص" مثل سهام های شرکت ها به شکل تکی و جفت های ارزی متفاوت است. آیا این موضوع معامله ی شاخص S&P 500 را آسان تر می کند؟ در این مقاله می خواهیم پاسخ به این سوال را متوجه شویم.

 چرا شاخص S&P 500 را معامله کنیم؟

ویژگی اصلی یک شاخص فراگیر در بازار حرکات آهسته تر قیمتی است زیرا سهام شرکت هایی که عملکرد ضعیف دارند با سهام های دارای عملکرد موفق تعویض شده اند. در نتیجه، حرکات شاخص فراگیر در مقایسه با حرکات صعودی و نزولی تند سایر ابزارهای مالی آرام تر است. 

بنابراین، این ابزار مالی برای معامله گرانی مناسب تر است که حرکات غیربازگشتی (حرکاتی که رولبک نیستند) را ترجیح می دهند. همچنین، معامله ی شاخص های فراگیر برای معامله گرانی که می خواهند بر روی نوسانات ابزارهای مالی ای مثل طلا و نفت وست تگزاس اینترمدیت سود کسب کنند ترجیح کمتری دارد. 

حرکات بازگشتی یا رولبک در شاخص SPX  (تایم فریم M5):

رولبک یا حرکت بازگشتی در شاخص طلا (تایم فریم M5):

فرض کنید می خواهید سرمایه گذاری کنید اما نمی خواهید خودتان دست به انتخاب سهام هایی خاص بزنید. در مورد شاخص های فراگیر به خصوص شاخص S&P 500 می دانید که لیست شرکت هایی که سهامشان در این شاخص لیست شده شامل بهترین موارد است. در واقع بر اساس برخی معیارهای مشخص تصمیم گرفته می شود که سهام شرکت هایی خاص در لیست شاخص فراگیر نامبرده قرار بگیرند. 

سرمایه گذاری در شاخص های فراگیر مستلزم سرمایه گذاری در سهام هایی متنوع است. در مورد سهام S&P 500 شما سرمایه ی خود را بین 500 شرکت متفاوت تقسیم می کنید. حتی اگر برخی از سهام های خاص لیست شده در شاخص های فراگیر عملکرد خوبی نداشته باشند نتیجه ی مالی به دست آمده از این سرمایه گذاری به دلیل موفقیت سایر ابزارها به نحوی تلطیف می شود. باید اشاره داشت که داشتن بزرگترین میزان گردش سرمایه لزوما رشد دائمی یک شاخص را تضمین نمی کند. فرآیند رشد متاثر از چندین عامل است و به همین دلیل است که شاخص برخی اوقات صعود و گاهی اوقات نزول می کند. 

شاخص S&P 500 علیرغم تمام مزایایی که دارد نباید آن را برگ برنده در معامله دانست و شما می توانید این را در چارت مشاهده کنید. شاخص نامبرده مثل همه ی ابزارهای مالی دیگر نسبت تاثیرات اقتصادی منفی حساس است. به هنگام سرمایه گذاری در شاخص نامبرده نباید فریب حرکات صعودی بلند مدت آن را بخورید و با یک حرکت نزولی آن بیشتر معامله ی خرید باز کنید. در این رابطه، حدود 7 سال طول کشید تا شاخص S&P 500 پس از یک حرکت نزولی 43 درصدی در سال 2000 بازیابی شود. همچنین، بعد از حرکت نزولی 56 درصدی ای که در سال 2007 رخ داد بازیابی شاخص به مدت 6 سال به طول انجامید. بیماری همه گیر کووید نیز تاثیر شگرفی بر روی شاخص داشت: در سال 2020 شاخص نامبرده تقریبا 32 درصد از ارزش خود را از دست داد اما این بار بعد از آن سریعا بازیابی شد. 

در صورت انجام دادن یک معامله ی خرید غیرحساب شده ممکن است اینگونه باشد که سرمایه ی کافی برای پوشش ضرر و صبر کافی برای نگهداری بلند مدت موقعیت معاملاتی خود نداشته باشید.

شاخص S&P 500 چگونه ارزش گذاری می شود؟

لیست شرکت هایی که سهامشان در شاخص S&P 500 لیست می شود توسط یک شرکت تحقیقات بازار به نام Standard & Poor's تهیه می شود. رقبای اصلی در این رابطه Bloomberg و Factset هستند. 

شرکت های خصوصی، شرکت های دارای نقدینگی پایین، شرکت های با سرمایه پذیری پایین، و شرکت هایی که از لحاظ مالی ثبات کافی ندارند در شاخص فراگیر S&P 500 لیست نمی شوند:

• حداقل حجم معاملاتی باید حداقل 250000 سهم در هر ماه باشد
• حداقل سطح سرمایه ی در گردش باید 6.1 میلیارد دلار باشد
• شرکت باید در سال های قبل سودده بوده باشد.

شاخص S&P 500 توسط شرکت های قوی تر بیشتر تحت تاثیر قرار می گیرد. 

شرکت های لیست شده در شاخص S&P 500 به شکل فصلی به روزرسانی می شوند. اندیکاتورهای مرتبط با شرکت ها نیز در دومین جمعه ی ماه های مارس، ژوئن، سپتامبر، و دسامبر بازبینی می شوند. در این روزها شاخص نامبرده ساختار جدیدی پیدا می کند و در سومین جمعه ی ماه های مذکور این ساختار اجرایی می شود. 

بر خلاف شاخص فراگیر داو جونز، شاخص S&P 500 تنها از طریق قیمت سهام محاسبه نمی شود بلکه سرمایه ی در گردش بازار نیز در آن دخیل است. فرمول محاسبه بدین ترتیب است:

Price of S&P 500 = (a1+a2+...+a500) )/D,

حرف a قیمت بازاری سهام یک شرکت است که در نسبت سهم شرکت در شاخص فراگیر ضرب می شود و a1 را می توان عملکرد شرکت شماره ی 1 (و غیره) دانست. 

حرف D مقسوم علیهی است که به این دلیل انتخاب شده که شاخص تحت تاثیر سهام های ذکر شده در لیست S&P 500 و یا وقایع غیرمستقیم مرتبط با شرکت ها مثل تقسیم سهام آن ها قرار نگیرد. 

برخی از تاثیرگذارترین شرکت کنندگان در شاخص فراگیر S&P 500 عبارتند از اپل، آمازون، مایکروسافت. 

مثال: فرض کنید سهم شرکت اپل در شاخص 7.1 درصد و قیمت فعلی سهام آن 155.35 دلار است. بنابراین، аapple اینگونه محاسبه می شود:

155.35 دلار ضربدر 0.071 = 11.03

در مرحله ی بعد لازم است که بقیه ی 499 شرکت را به همین ترتیب محاسبه کنیم. 

عیب این محاسبه این است که 50 مورد از برترین شرکت های ذکر شده در شاخص S&P 500 بیش از نیمی از ارزش آن را تشکیل می دهند. البته در مورد شاخص داوجونز درجه ی تاثیر شرکت ها توسط ارزش سهام ها محدود شده است.

 شاخص فراگیر S&P 500 را چگونه معامله کنیم؟

در پایین توصیه هایی را در مورد ابزارهای مالی مشتق S&P 500 مشاهده می کنیم زیرا شاخص SPX به خودی خود نمی تواند معامله شده و در آن سرمایه گذاری انجام شود. 

در بیشتر اوقات سال شاخص SPX طی حرکاتی افقی معامله می شود. بنابراین، بهتر است که یا به شکل میان روز و در طی ایجاد یک روند دارای جهت مخالف (یعنی کانترترند) معامله کنیم و یا از تایم فریم های بلند مدت برای معاملات بر اساس یک روند استفاده کنیم. در تصویر مشاهده می کنیم که در طی 20 روز تنها در 3 روز روند ایجاد شده است:

در معاملات میان روز بهتر است معامله را در زمانی باز کنیم که سطح نقدینگی در آن بالا است. به هنگام نگه داشتن موقعیت معاملاتی برای بیش از یک روز، بازه ی زمانی دیگر چندان اهمیتی ندارد اما بهتر است که دستور limit در بازار قرار دهیم. این موضوع باید یکی از قواعد راهبرد معاملاتی مورد استفاده ی شما باشد. دستور بازاری ای که در زمان کم نقدینگی بازار قرار داده می شود ممکن است بخش چشمگیری از سود شما را از بین ببرد. 

شاخص SPX کمیسیونی چشمگیر و/یا پیش نیازهای مارجین قابل توجهی دارد، پس باز کردن تعداد زیادی معامله به هنگام انجام معامله ی میان روز توصیه نمی شود. همچنین، سعی کنید چندین موقعیت معاملاتی را به شکل همزمان باز نکنید. 

مورد دیگری که توصیه نمی شود انجام معامله ی خرید در یک روند بلند نزولی یا انجام معامله ی فروش در روند بلند صعودی حتی در معاملاتی است که در روند دارای جهت مخالف (کانترترند) انجام می گردد.

بازه ی زمانی معامله ی شاخص S&P 500

معامله ی شاخص فراگیر S&P 500 در روزهای هفته و مطابق بازه ی معاملاتی آمریکا از ساعت 9:30 صبح تا 4:00 عصر در مقیاس زمانی EST انجام می گردد زیرا سهام های شرکتی تشکیل دهنده ی آن در طی بازه ی فعالیت بازارهای بورس نیویورک (NYSE) و نزدک (NASDAQ) معامله می شوند. 

ابزارهای مالی مشتقی مثل آپشن ها و قراردادهای آتی در بازارهای سهام آمریکا مثل CBOE و بازار شیکاگو (CME) از روز دوشنبه تا جمعه به میزان 23 ساعت در روز ئ از ساعت 5 عصر تا 4 عصر روز بعد معامله می شوند. 

بازه ی معاملاتی آمریکا بهترین زمان برای معامله ی میان روز و بلند مدت است زیرا نقدینگی و نوسانات در بالاترین حالت خود قرار خواهند داشت. نقدینگی بالا میزان اسپرد را کمتر می کند و این در حالی است که نوسانات بالا امکان کسب سود توسط حرکات قیمت را افزایش می دهد.

روش های معاملاتی

معامله گران مختلف از روش های معاملاتی متفاوتی استفاده می کنند. مهم است روشی که به ویژگی های شخصی شما می خورد را مشخص کنید.

اسکالپینگ

اسکالپینگ نوعی معامله ی کوتاه مدت است. مدت زمان موقعیت معاملاتی می تواند از چند ثانیه تا چند دقیقه باشد. بر خلاف معاملات کلاسیک، در اسکالپینگ حد ضرر معمولا بیشتر یا مساوی با حد سود است. 

ابزارهای مالی مشتق مثل معاملات آتی و قراردادهای مابه التفاوت که 24 ساعته معامله می شوند برای انجام دادن اسکالپینگ بر روی شاخص فراگیر S&P 500 مناسب تر هستند. 

در چارت قرارداد ما به التفاوت S&P 500 در بازه ی معاملاتی اروپا اسپرد برابر با 3 پیپ است:

با یک اسپرد کم می توانید حتی در خارج از بازه ی معاملاتی آمریکا اسکالپ کنید. توصیه ی کلی قابل مطرح در اسکالپینگ این است که باید در زمان بالا بودن نقدینگی بازار معامله کرد. حرکات شاخص در این حالت کم هستند و اندازه ی اسپرد به شکلی قابل توجه بر روی نتیجه می گذارد.

معامله ی میان روز

معامله ی میان روز مستلزم انجام دادن 0 تا 5 معامله در طی روز معاملاتی است. حالا چرا 10 یا 20 معامله نیست؟! زیرا معاملات محدود به حرکات قیمتی میان روز و در نتیجه اندازه ی حد سود هستند. 

در اسکرینشات بزرگترین حرکات 5 روز گذشته را مشخص کرده ام. بیشترین حرکت در روز 3 آگوست اتفاق افتاده و معادل 847 واحد بوده است. طول میانگین حرکت میان روز نیز حدودا 600 واحد بوده است.

به همین دلیل ورود به بازار باید به شکل دستچین شده انجام شود. نقاط ورود باید در محل ها و زمان هایی انتخاب شود که به شما امکان کاهش منطقی حدضرر را بدهد و شانس کسب نتیجه ی مثبت را توسط شما بیشتر کند. اگرچه، باید اشاره داشت که این اتفاق زیاد نمی افتد پس ورود به 5 معامله در طی یک روز معاملاتی یک فرض غیرمحتمل و جسورانه است. 

در طی یک روز می توانید هر ابزار معاملاتی که به S&P 500 ارتباط داشته باشد را معامله کنید: سهام شرکت های زیرمجموعه ی شاخص، قراردادهای آتی، و قراردادهای آپشن از جمله این ابزارهای مالی هستند. تنها معیاری که وجود دارد ترجیح شما است و تنها توصیه ای که می توان کرد انجام دادن معامله در طی بازه ی معاملاتی آمریکا یعنی همان زمانی است که حرکات قیمتی اتفاق می افتد.

معاملات نوسانی

در معاملات نوسانی، معاملات باز در طی یک روز معاملاتی بسته نمی شود. طول دوره ی موقعیت های معاملاتی می تواند از چند روز  تا چند ماه در نوسان باشد. 

بنابراین، پتنانسیل معاملات شما توسط اندازه ی حرکات میان روز محدود نشده و این به شما اجازه می دهد که دستورات حدضرر با اندازه ای بزرگتر در بازار قرار دهید. 

بهترین ابزارهای معاملاتی از دید من معاملات آتی و آپشن ها هستند که 23 ساعت در روز می توان آن ها را معامله کرد. 

از آنجا که سهام های ذیل شاخص S&P 500 تنها در بازه ی معاملاتی آمریکا معامله می شوند، در چارت شکاف قیمتی ایجاد می گردد: سطح باز شدن قیمت در بازه ی معاملاتی بعدی به شکل مداوم متفاوت از سطح باز شدن قیمت در بازه ی قبلی است. همچنین، در طول بازه ی زمانی غیرمعاملاتی میزان توزیع و تقاضای سهام تغییر خواهد کرد و این تنها در چارت قیمتی روز بعد به نمایش درخواهد آمد. این اتفاق می تواند منجر به اجرایی شدن حدضرر با بدترین قیمت در مقایسه با آنچه که برنامه ریزش شده بود شود. به همین دلیل ارزیابی صحیح نسبت بین سود و ریسک به شکل پیشاپیش ممکن نخواهد بود و معاملات نوسانی بر روی سهام ها گزینه ای پرریسک تر در مقایسه با معامله ی میان روز است.

تحلیل تکنیکال شاخص S&P 500

شاخص فراگیر S&P 500 یک ابزار معاملاتی دارای جهت افقی است. ویژگی خاص حرکات قیمتی شاخص نامبرده این است که بر اساس این منطق حرکت می کند: «تکانه-ایمپالس، تجمیع، تکانه-ایمپالس». 

توصیه ی کلی ای که می توان انجام داد استفاده از نقاط ورود افقی است:

• «شکست کاذب»: زمانی که قیمت به بازه بر می گردد وارد معامله شوید. هدف شما باید نقطه ی مقابل دامنه ی مرزی باشد. با شکست کاذب مرز بالایی می توانید وارد معامله ی فروش شوید و در صورت شکسته شدن کاذب مرز پایینی امکان ورود به مرز پایینی را خواهید داشت. 
• «شکست سطح مرزی»: پس از یک حرکت بازگشتی ضعیف از یکی از نقاط مرزی حرکت افقی با این انتظار که سطح مرزی شکسته خواهد شد و قیمت وارد حرکت جهت دار می شود. به هنگام حرکت بازگشتی (ریباند) از نقطه ی مرزی پایینی وارد معامله ی فروش شوید. همچنین، در صورت ایجاد حرکت بازگشتی از نقطه ی اوج وارد معامله ی خرید شوید.

ورود به معامله ی فروش بعد از شکست کاذب صعودی:

ورود تستی: بعد از دومین حرکت بازگشتی از سطح بالایی (به رنگ آبی)، قیمت نقطه ی کف قبلی را به روز رسانی نمی کند. بر اساس سومین روشی که استفاده شده (فلش آبی) یک معامله ی خرید باز شده است:

همچنین، می توان از اندیکاتورهای افقی استفاده کرد: RSI، استوکستیک، MACD، و بسیاری دیگر. می توانید با مبانی کلاسیک شروع کنید: سیگنال فروش به هنگام قرار گرفتن شاخص در منطقه ی بیش خریداری شده (Overbought)، و سیگنال خرید در منطقه ی بیش فروخته شده (Oversold). توصیه می شود که در جهت روند و در تایم فریم های بلندمدت تر عمل کنید. سیگنال های روند دارای جهت مخالف (کانترترندها) باید نادیده گرفته شوند. 

مثال دو موقعیت خرید با استفاده از اندیکاتور RSI 14 عبارت است از:

زمانی که قیمت به مرز پایینی دامنه ی افقی نزدیک می شود اندیکاتور به سمت منطقه ی بیش فروخته شده جهت گیری کرده - عدد آن زیر سطح 40 بوده است. سپس قیمت یک حرکت بازگشتی را به سمت بالا از منطقه ی مرزی طی کرده و در همان زمان اندیکاتور RSI از منطقه ی بیش فروخته شده خارج شده است (بالای عدد 40). امکان این وجود داشته که اولین معامله ی خرید به وسیله ی حد ضرر بسته شده و دومین معامله به تارگت خود دست پیدا کند - قیمت به نقطه ی مرزی مقابل حرکت افقی دست یافته است. 

پیشنهاد می کنم که به هنگام معامله ی ابزارهای معاملاتی مرتبط با S&P 500 تنها زمانی از راهبردهای معاملاتی مرتبط با روند جهت دار استفاده کنید که قصد معامله ی نوسانی در تایم فریم های H4 یا بالاتر را داشته باشید. برای معامله بر اساس روند اندیکاتور هایکن آشی مناسب است زیرا کندل های قیمتی آن به شکل منسجم تری نشان دهنده ی جهت گیری روند هستند. 

همچنین، برای معاملات میان مدت و بلند مدت می توانید از اندیکاتور VIX به عنوان یک تاییدیه ی اضافی استفاده کنید. این اندیکاتور به نوعی شاخص نشان دهنده ی انتظارات بازار از نوسانات شاخص S&P 500 بر مبنای قیمت قراردادهای آپشن است. در طی ایجاد شدن فضای عدم قطعیت در بازار، سرمایه گذاران شروع به تضمین کردن سهام های خریداری شده از طریق خرید قراردادهای حق اختیار یا آپشن می کنند. هر چقدر که این قراردادها بیشتر تقاضا داشته باشند ارزش آن ها صعودی تر می شود و شاخص VIX نیز صعودی تر می شود. بنابراین، زمانی که شاخص VIX در سطحی بالا باشد بهتر است که از خرید هر دو شاخص فراگیر آمریکا - یعنی S&P 500 و داوجونز خودداری کنید.

یکی از محبوب ترین اندیکاتورهای قرارداد آپشن نسبت بین پیشنهاد فروش و خرید یا put-call ratio نام دارد. هر چقدر که حرکت نزولی در بازار قوی تر باشد معامله گران بازار بیشتر از اختیار فروش (put) استفاده می کنند زیرا انتظار دارند که قیمت نزولی تر شود. شاخص اندیکاتور نامبرده در مواقع پیش از تبدیل روند نزولی به صعودی به نقاط اوج خود می رسد. بنابراین، در صورت بالا بودن نسبت عددی اندیکاتور باید آن را یک سیگنال خرید و در صورت پایین بودن عدد مذکور آن را سیگنال فروش تفسیر کرد.

قرارداد آتی S&P 500 را چگونه معامله کنیم؟

معامله ی آتی شاخص فراگیر S&P 500 (با نشان اختصاری SP) یک ابزار معاملاتی بورسی است که قابلیت معامله ی آن در 23 ساعت از مجموع 24 ساعت روز وجود دارد. تفاوت اصلی معامله ی آتی با قراردادهای مابه التفاوت این است که قراردادهای آتی یک تاریخ انقضا دارند. طول دوره ی هر قرارداد تقریبا 1 فصل یعنی 3 ماه است. پس از انقضای قرارداد می توان تفاوت نرخ تبدیل را به طرفین قرارداد منتقل کرد و تحویل کالای خریداری شده را انجام داد. البته باید اشاره داشت که معاملات آتی S&P 500 بر روی یک شاخص کلی که یک کالای اساسی فیزیکی نیست انجام می شود پس فقط تفاوت نرخ تبدیل را می توان در چنین معامله ای مدنظر قرار داد. 

از منظر معاملاتی قراردادهای آتی با راحتی کمتری در مقایسه با قراردادهای مابه التفاوت برای معامله گر همراه است:

• لازم است که تاریخ پایان قرارداد فعلی را دنبال کنید و به موقع وارد یک قرارداد جدید شوید. اگر شما قراردادی را انتخاب کنید که هنوز شروع نشده، نقدینگی ای وجود نخواهد داشت. در مقایسه، قرارداد مابه التفاوت از لحاظ زمانی یک قرارداد دائمی است. 
• قراردادهای مابه التفاوت به سرمایه ی ورودی کمتری احتیاج دارند. شرایط مارجین باز کردن معامله ی مابه التفاوت از شرایط مارجین در قرارداد آتی پایین تر است. 
• در قراردادهای مابه التفاوت اهرم بالاتری در مقایسه با قراردادهای آتی می توان قرار داد.

البته قراردادهای آتی مزایای خود را هم دارند:

• اسپرد عملیات تبدیل که توسط کارگزار تعیین می شود معمولا پایین تر از قراردادهای مابه التفاوت است؛
• شفافیت معاملاتی: معاملات آتی در بورس انجام می شود: قراردادهای آتی در بورس مورد معامله قرار می گیرند پس دستور معاملاتی مرتبط را می توان در دفترچه ی دستورات معاملاتی یا order book مشاهده کرد. همچنین، این امکان وجود دارد که حجم معاملاتی را تحلیل کنیم زیرا تمامی دستورات معاملاتی معامله گران درون بازار تجمیع می شوند. قراردادهای مابه التفاوت در بازار فرابورس یا OTC معامله می شوند و در آن امکان دنبال کردن حجم دستورات معاملاتی سایر معامله گران وجود ندارد.

پلتفرم متاتریدر نه تنها برای سهام ها بلکه برای صندوق های قابل معامله در بورس یا ETF ها هم امکان انعقاد قراردادهای مابه التفاوت را فراهم کرده است. به طور مثال می توان به Invesco QQQ Trust Series اشاره کرد:

در صورتی که ابزار معاملاتی خود را معامله ی آتی انتخاب کرده باشید لازم است که یک حساب معاملاتی در وبسایت کارگزار سهام خود باز کنید. قبل از نهایی کردن معاملات اطمینان کسب کنید که میزان سپرده ی ورودی شما نه تنها برای انجام عملیات خرید یا فروش کافی است بلکه برای مارجین اولیه هم کفاف می دهد زیرا در غیر این صورت کارگزار شما دستوری که در بازار قرار داده اید را اجرا نخواهد کرد. 

 بهترین زمان معامله ی قراردادهای آتی موقعی است که ابزار معاملاتی موردنظر بیشترین نقدینگی را داشته باشد. به طور مثال، پرنقدینگی ترین زمان برای شاخص فراگیر S&P 500 همان بازه ی معاملاتی آمریکا است زیرا سهام شرکت های ذیل این شاخص تنها در طی ساعت کاری بازار بورس نیویورک و بازار بورس نزدک معامله می شوند. بنابراین، در طی این بازه ی زمانی است که شاخص نامبرده بیشترین حرکات قیمتی و کمترین اسپرد را خواهد داشت. این بدین معنی است که معاملات آتی S&P 500 بهترین فرصت را برای کسب سود فراهم می کند. 

در طی انتشار اخبار مهم راجع به اقتصاد آمریکا، نوسانات افزایش پیدا می کنند و نقدینگی بیشتر می شود. در نتیجه، یک ریسک خاص وجود دارد: سطح قیمتی اجرا شدن حد ضرر می تواند بدتر از آنچه که برنامه ریزی شده باشد. بنابراین، به هنگام انجام دادن معامله ی میان روز بهتر است از باز کردن موقعیت های معاملاتی جدید خودداری کرده یا موقعیت های فعلی را ببندیم. 

برای تحلیل معاملات آتی شاخص S&P 500 می توانید از ابزارهای مشابه برای سرمایه های پایه استفاده کنید. از آنجا که این ابزارهای تحلیلی همبستگی مستقیمی با سرمایه های پایه دارند همان اثر را بر روی شاخص اس اند پی می گذارند.

چگونه می توان صندوق های سرمایه گذاری S&P 500 را خریداری کرد؟

فرض کنید که برخی سرمایه گذاران در سبد سرمایه گذاری خود 500 سهام شرکتی ای که ذیل شاخص فراگیر S&P 500 ذکر شده اند را خریده باشند و مجموع ارزش این سهام ها 1 میلیون دلار باشد. حال فرض کنید که سرمایه گذار سبد خود را به 1 میلیون سهم تقسیم کرده باشد و هر کدام از آن ها را بخواهد به ارزش 1 دلار به فروش برساند. بنابراین، با خرید 1 سهم خریدار مالک سهم 500 سهام شرکتی می شود. مبنای عملکرد صندوق های سرمایه گذاری قابل معامله در بورس یا ETF ها همین است. 

صندوق سرمایه گذاری S&P 500 به شما امکان این را می دهد که در سهام شرکت های ذکر شده در این شاخص فراگیر بدون نیاز به خرید جداگانه ی آن ها سرمایه گذاری کنید. سرمایه گذاری در صندوق های قابل معامله در بورس نیازمند صرف پول کمتر در مقایسه با خرید 1 سهم از هر یک از 500 شرکت لیست شده ذیل شاخص S&P 500 است.

در صورت خرید سهام هر یک از 500 شرکت، لازم است که سرمایه گذار حداقل 500 معامله انجام بدهد و هزینه کمیسیون هر یک از آن ها را بپردازد. به هنگام سرمایه گذاری در صندوق های قابل معامله در بورس، هزینه ی کمیسیون یک مرتبه در سال پرداخت می شود و تقریبا معادل 1 درصد ارزش سرمایه گذاری است.

در چه صندوق هایی باید سرمایه گذاری کنیم؟

صندوق سرمایه گذاری شاخص های فراگیر متوازن ترین و کم ریسک ترین نوع در میان صندوق های  قابل معامله در بورس (ETF ها) هستند، پس بازده سود مورد انتظار آن ها چندان بالا نخواهد بود. توصیه ی سرمایه گذاری اصلی ای که می توان انجام داد تلاش برای پایین نگه داشتن هزینه ها تا جای ممکن است. 

معیار اصلی انتخاب صندوق شاخص فراگیر نقدینگی مناسب و هزینه ی کمیسیون است.

نقدینگی باید بالا باشد تا سرمایه گذار بتواند صندوق قابل معامله در بورس را بدون متحمل شدن ضرری قابل توجه در رابطه با اسپرد بفروشد. نشانه های نقدینگی بالا: اسپرد کم و حجم معاملاتی بالای روزانه - هر چقدر این حجم بالاتر باشد بهتر است. سرمایه ی تزریق شده توسط نهادهای بزرگ مثل بانک ها و شرکت های سرمایه گذاری بزرگ نقدینگی بالایی دارند. در خصوص اندازه ی کمیسیون نیز یک اصل ساده وجود دارد: هر چقدر کمتر باشد بهتر است. 

صندوق های قابل معامله در بورس می توانند یا سود قابل تقسیم بپردازند و یا آن ها را مجددا سرمایه گذاری کنند. چیزی که ترجیح می دهید را انتخاب کنید: پرداخت مداوم یا افزایش احتمالی در مال سرمایه گذاری شده. 

تنها زمانی در صندوق های قابل معامله در بورس سرمایه گذاری کنید که عملکرد صندوق را با شاخص فراگیری که این صندوق بر مبنای آن تشکیل شده مقایسه کرده باشید. هر چقدر که بازده مالی صندوق با بازده مالی شاخص فراگیر مطابقت داشته باشد بهتر است زیرا سرمایه گذار می تواند نتیجه ی قابل پیش بینی تری را انتظار داشته باشد. 

مشهور ترین صندوق های قابل معامله در بورس:

1. صندوق Invesco QQQ Trust Series با نشان اختصاری QQQ که بر مبنای شاخص فراگیر نزدک یا NASDAQ  شکل گرفته است. 
2. صندوق SPDR S&P 500 ETF Trust که بر مبنای شاخص فراگیر S&P 500 شکل گرفته است. عبارت SPDR  در واقع نشان تجاری Standard & Poors است.

معامله ی شاخص SPX trading: نتیجه گیری های اصلی

شاخص S&P 500 حرکات قیمتی آرام تری دارد زیرا برخی سهام های لیست شده در آن حرکات تند احتمالی بقیه ی سهام ها را خنثی می کنند. در نتیجه، اغلب شاهد هستیم که شاخص نامبرده به جای ورود به یک حرکت تکانه ای (ایمپالس) در گام هایی تدریجی حرکت صعودی و نزولی دارد (حرکت افقی). از آنجا که شاخص فراگیر نامبرده از سهام شرکت های آمریکا تشکیل شده بیشترین نقدینگی و نوسان را در بازه ی معاملاتی بازارهای آمریکا دارد. 

توصیه های کلی:

1.  اولویت با اندیکاتورهای افقی و/یا انواع مختلف تشخیص نقطه ی ورود به معامله است (پس از شکست کاذب و یا بعد از شکست احتمالی مرز حرکت افقی). 
2. بهتر است در طی انتشار اخبار مهم در خصوص اقتصاد آمریکا به دلیل صعودی شدن سهام های خاص معامله نکنید. ممکن است  اختلالات قیمتی در اوج حرکات نوسانی حدضرر را به دلیل عریض تر شدن سطح اسپرد در بازه ی نامبرده منتفی کند. 
3. معامله ی میان روز و در زمانی که نقدینگی در بیشترین حالت خود قرار دارد بهتر است. 
4. ابزارهای مالی مشتق شاخص فراگیر مثل معاملات آتی، قراردادهای مابه التفاوت، و قرارداد های حق اختیار (آپشن ها) تمام شرایط لازم برای معامله ی کوتاه مدت، میان مدت، و بلند مدت را دارا هستند. 
5. فراتر دامنه ی مرزی روند حدضرر قرار ندهید. به احتمال زیاد چنین حدضرری منتفی می شود/ بهتر است که منتظر شکست کاذب بوده و حدضرر را پشت آن قرار دهید. 
6. شاخص S&P 500 در حال حاضر در نقطه ی اوج نوسانات خود نیست. بنابراین، به هنگام معامله ی میان روز حد سود های بسیار بزرگ به شکل غیرمنطقی قرار ندهید - قیمت قابلیت طی کردن حرکات بزرگ را ندارد.

نمودار قیمت SPX در حالت زمان واقعی